Καθώς η κανονικότητα επανέρχεται και η Ελλάδα είναι έτοιμη ν’ ανοίξει την τουριστική σεζόν, το ελληνικό κράτος πνίγει ζωές μεταναστών, αποσύροντας ανεπίσημα την κοινωνική προστασία και πετώντας κόσμο έξω από τα κέντρα κράτησης, τα στρατόπεδα μεταναστών και τη στέγαση στα σπίτια που τους παρέχουν οι ΜΚΟ. Σ’ αυτές τις συνθήκες, κάποια μεταναστά αποφάσισαν να καταλάβουν μια κεντρική πλατεία της Αθήνας, την Πλατεία Βικτώριας, και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους: «σπίτι, χαρτιά, περίθαλψη κι ελευθερία». Μετά από κάμποσες προσπάθειες εκδίωξής τους και αρκετές παρενοχλήσεις εκ μέρους κατοίκων και αστυνομίας, στις 17 του μήνα μετακινήθηκαν με τη βία στο στρατόπεδο του Ελαιώνα στα περίχωρα της Αθήνας. Ταυτόχρονα έγινε προσαγωγή κάποιων αλληλέγγυων, που τελικά αφέθηκαν. Στις 17 Ιουνίου έγινε κάλεσμα σε πορεία αλληλεγγύης στα μεταναστά που μεταφέρθηκαν σε καμπ, στερούμενα και πάλι την ελευθερία τους. Τη διαδήλωση μπροστά από το καμπ του Ελαιώνα ακολούθησε μια συνέλευση μεταξύ μεταναστών κι ακτιβιστών. Στη συνέλευση αποφασίστηκε η συμμετοχή στην πορεία της 20ής Ιούνη στο κέντρο της Αθήνας. (https://www.kinimatorama.net/event/118964)
Οι δυο πρώτες ιστορίες φέρνουν τις φωνές καταληψιών από την πλατεία Βικτώριας. Η τελευταία φωνή ανήκει σε μια γυναίκα που αναγκάστηκε από την αστυνομία να μεταφερθεί στο καμπ του Ελαιώνα στις 17 Ιουνίου.